Żyjąc w swoim świecie nie dostrzegamy nic po za nim...
Nie potrafimy wyjść poza granice tego co nas boli i przeraża
Gnijemy tam bo innych miejsc nie znamy lub boimy się poznać ...
Zapominam...
Czasem zapominam że można być szczęśliwą i dawać szczęście...
Czasem zapominam ze można być szanowaną i szanować ...
Czasem zapominam o tym ze można kochać i być kochaną ...
Zapominam że strach jest potrzebny...
Zapominam ze życie MUSI boleć ...
Zapominam że trzeba cierpieć by doznać szczęścia ...
Zapominam ze jestem ważna ...
Zapominam że już nie kocham ...
I
Zapominam że jeszcze kocham...
Trzeba otworzyć okno tego świata !Musze zapomnieć...
Musze zapomnieć o strachu ...
Musze zapomnieć o bólu...
Musze zapomnieć o paraliżującej ciemności
Musze zapomnieć o Tobie ...
MUSZE żyć poza !!!
Wpuścić do środka to co jeszcze nie znane . To o czym jeszcze nie musimy pamiętać i to czego jeszcze nie musimy zapominać . Na zewnątrz może być nowy - lepszy świat przed którym bronimy się strachem .
Oczywiście może tam być też taki gnój jak w środku .
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz