ah ah ah ....

Nie żałuję żadnej z chwil którą przeżyliśmy razem... Za dużo przeszkód ale przez jakiś czas się uśmiechałam. On pokazał mi że jestem piękna i wspaniała. Że mogę być sama dla siebie i się siebie nie bać. Że nie muszę się ukrywać za różnymi maskami bo świat chce mnie takiej jaką jestem. Gdy do tego doszłam już NAS nie było ale jestem mu za to wdzięczna. Ten (krótki) okres czasu otworzył mi oczy. Przecież ja JESTEM !

Spotkało mnie dzisiaj duże poniżenie ze strony osoby z którą przyszło mi się zmagać jeszcze cały rok. Nie wiem jak przeżyć żałobę po utracie przyjaciela ? Nie wiem jak zrobić żeby nie bolało i ile jeszcze będzie boleć? Ale po szkole chcę sie uśmiechać. Chcę życ pełnią zycia bez względu na to ile jeszcze bedę cierpieć. Jestem wartościową osobą i zasłużyłam sobie na to żeby żyć jak każdy inny!