-obiad o tej a nie innej godzinie,
-palenie w piecu (jeśli chciało się mieć ciepła wodę na kąpiel),
-pusty zlew wieczorem,
-robienie śniadania do pracy mojemu ukochanemu,
-wstawanie do pracy,
-oszczędzanie wody i prądu,
-pieniądze.
Z tymi wszystkimi problemami radziliśmy sobie zaskakująco dobrze. Przywykłam do tego że kładę się obok niego wieczorem. Że robię mu obiad na 14.00 żeby od razu po procy miał ciepły posiłek choć wcale tego nie wymagał jakoś bardzo. Właśnie tego mi będzie brakowało... Mojego ukochanego na co dzień.
Jest też trochę plusów... Chodzi o to, że my jeszcze jesteśmy młodzi... mamy swoje domy rodzinne i wcale nie musimy utrzymywać kogoś na boku a w tym przypadku chodziło o dodatkowe utrzymanie kobiety z dzieckiem. Za te pieniądze byłoby nas stać raz za czas pojechac na randkę... do kina, na kolacje, na zakupy. Moglibyśmy rozpieszczać siebie nawzajem a nie martwić sie o pampersy dla (mimo wszystko) cudzego dziecka. Kocham to dziecko! I nie mam zamiaru rezygnować z kontaktów z moja małą SABINKĄ (jeśli mi tylko na to pozwoli matka dziecka).
Dokładnie 3 dni temu minął rok odkąd jestem z moim narzeczonym. Styrani po procy i całym dniu z dzieckiem położyliśmy się spać i zasnęliśmy. Dopiero następnego dnia rano dosziśmy do wniosku, że dzień tak perfidnej rutyny jest wspaniałym przeżyciem pierwszej naszej rocznicy bo choć powszechnie taki dzień uchodzi za rutynę dla nas wciąż był nowym doświadczeniem. Ale niech za rok spróbuje zapomnieć to mu nogi z dupy powyrywam !
Po prostu go kocham ! Z każdym dniem coraz bardziej i bardziej. Aż jestem w szoku że JA tak moge jeszcze kogoś KOCHAĆ.
Pewnej nocy leżąc obok mojego mężczyzny obiecałam mu, że jeżeli będzie takim dobrym człowiekiem, partnerem, przyjacielem (i kochankiem) za rok naprawdę zaczniemy planować ślub <3
Ciekawe co z tego wyniknie ???
Za idealnie być nie może, takie jest życie. Ale myślę, że w najbliższym czasie również w innych sprawach zacznie się układać zwłaszcza w tych, w których los spłatał Ci figla.
OdpowiedzUsuńNajważniejsze, że dostałaś od losu wspaniały dar jakim jest miłość, Twój ukochany mężczyzna u boku i razem zwłaszcza w codziennym życiu cieszycie się uczuciem jakie jest między Wami. Wszystko inne da się jakoś poukładać a miłość to jest po prostu dar i dobrze, że potrafisz go docenić :)
Co do kobiety z dzieckiem to masz rację, można pomagać ale nie brać utrzymywania kogoś na siebie. Ta kobieta musi też sama zadbać o swoje dziecko, jak przyzwyczai się do takiej sytuacji to później samej ciężko jej będzie myśleć o tym, że ma zapewnić byt swojemu dziecku, zamiast samej się o to troszczyć będzie szukała kogoś kto zrobi to za nią.
Szkoda, że nie wszystko wypaliło, ale najważniejsze pozostało:)
OdpowiedzUsuńWow, ja jestem ze swoim chłopakiem 4 lata, a wy już jesteście zaręczeni - chyba zazdroszczę;)