noc

Zapomniałem nakręcić czas

I zapomniałem rozpocząć nowy dzień

W zagubionej przestrzeni trwam

Cały świat płynie obok gdzieś

A może ja jestem opowieść

Zmęczonych ust

Znudziłem się Bogu

W połowie, w połowie

Nie ma już nic

Nie ma już nic

Nie ma już nic po tamtej stronie

Nie ma już nic

Nie ma już nic

Nie ma już nic za ścianą powiek

Nie potrafię dokończyć spraw

I nie potrafię wypełnić własnych słów

Jutro zginie ostatni ślad

Zapomnicie że byłem tu

A może ja jestem opowieść...

Nie ma już nic...

Jeszcze raz mógłbym zmienić kształt

Rozpiąć skrzydła i frunąć nie zważając na strach

Jeszcze raz, przecież sposób znam

Tylko nie mam już siły

Tylko nie wiem jak

Nie ma już nic...